Najlepsze książki roku 2016

Zbliża się koniec roku i czas na podsumowania, również te czytelnicze.  Nie chcę Was jednak zamęczać liczbami i statystykami, więc w tym podsumowaniu ich nie znajdziecie.

Rok 2016 obfitował w dobre książki, ale również książki wyjątkowe,  które mną poruszyły, potrząsnęły, zadziwiły, zachwyciły czy wzruszyły, takie które wciąż we mnie siedzą.

Poniżej przedstawiam najlepsze książki przeczytane przeze mnie w dobiegającym końca roku. W zestawieniu znajdziecie zarówno książki wydane w 2016 roku, jak i pozycje starsze. Trochę klasyki, odrobinę fantastyki, kilka ciekawych reportaży, kryminał i powieści obyczajowe.
Lista nie jest uporządkowana, uszeregowana, nie jest też rankingiem, w którym przyznaję pierwsze miejsce, bo każda z tych książek jest wyjątkowa i zasługuje na najwyższe podium.

 
Słowa światłości. Brandon Sanderson

Przyznam, że bardzo ciężko było mi wybrać z przeczytanych tylko jedną z książek Sandersona, ponieważ każda ma to coś, które sprawia, że trudno jest obok nich przejść obojętnie.

Jednak największe wrażenie spośród przeczytanych przeze mnie książek zrobiły "Słowa światłości" Powieść o niezwykłych rozmiarach, wiarygodnych i głębokich postaciach, wykreowanym przepastnym świecie, spektakularnych scenach walki. Genialna epicka fantasy.
Recenzję możecie przeczytać tutaj 

 

Wszyscy na Zanzibarze. John Brunner

Powieść pełna gniewu i wściekłości na społeczeństwo, pełne agresji, pozbawione zdrowego rozsądku, które niczym tresowane zwierzątka podążają za pustymi sloganami oferowanymi przez media. Science-fiction, któremu niestety do fiction daleko. Doskonała nie-powieść i przejmująca wizja świata.

Recenzję możecie przeczytać tutaj

 

Postrzępienie. Paweł Kasprowicz

Minimalistyczna książka dla odważnych. Jedna z najbardziej pesymistycznych książek jakie przyszło mi czytać, gdzie psychodeliczny świat głównego bohatera udzielił się również i mnie. Smutek, samotność i śmierć wygląda z każdej strony, ukazując kruchość i ułudę życia. Kubeł zimnej wody, który zmusza do zatrzymania się i spojrzenie na swoje życie. 

Recenzję możecie przeczytać tutaj 

 

On. Zośka Papużanka

Wzruszająca, mądra i ludzka powieść o tym, że każdy z nas jest inny. "On" to historia o naszej wyjątkowości, a raczej jej braku, o oczekiwaniach rodzicielskich i macierzyństwie, które nawet jeśli jest pełne wstydu i rozczarowań to i tak jest piękne.

Recenzję możecie przeczytać tutaj 

 

Głód. Martin Caparros

Reportaż totalny, który wywołuje gniew, złość i gigantyczne uczucie bezsilności. Autor bez ckliwości, bez banałów i moralizatorstwa  pokazuje ludzi i ich historie, dociekliwie analizuje i z dużą wnikliwością przedstawia problem głodu na świecie. Jak do diabła możemy żyć wiedząc, że dzieją się takie rzeczy?

Recenzję możecie przeczytać tutaj 

Grona gniewu. John Steinbeck

Powieść unikatowa, wciąż współczesna,  niezbędna, po tych wszystkich latach  nadal ważna i wciąż krytyczna. "Grona gniewu" to sumienie Stanów Zjednoczonych. Autor pozbawia złudzeń o legendarnej Ameryce, obnażając kłamstwa o ziemi obiecanej, krytykując kapitalizm. Ważna, smutna i gorzka lektura, o głębokiej moralności, wręcz duchowa, dająca jednak nadzieję na lepsze jutro. Absolutnie ponadczasowa.

Recenzję możecie przeczytać tutaj 

Wojna i terpentyna. Stefan Hertmans

Opowieść o rodzinie, wojnie, miłości, pamięci, nadziei, która daje siłę do przetrwania.  To powieść, która jest jednocześnie koszmarna  i piękna. Pokazuje, że piękno i horror mogą iść ze sobą w parze, a kreatywność, sztuka i barbarzyństwo to dwie strony tego samego świata.  Siła zniszczenia i siła tworzenia. Wojna i terpentyna.

Recenzję możecie przeczytać tutaj

 

Mężczyzna na dnie. Iva Procházkova

Moim zdaniem najlepszy kryminał 2016 roku, ciekawa intryga, nietuzinkowi bohaterowie i czeski klimat. Procházkova wprowadziła nową jakość do mojego małego kryminalnego świata

Recenzja do przeczytania tutaj 

Ciemno, prawie noc. Joanna Bator 

Mocna depresyjna, jeszcze bardziej bolesna. Powieść napisana po to by walczyć z obojętnością, bo jak twierdzi Joanna Bator "na tym świecie ciągle istnieje dobro i warto o nie walczyć". Przerażający, bardzo mocny tytuł. 

Recenzję możecie przeczytać tutaj

Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Północ- Południe.

Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód- Zachód

Niebo ze stali. Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Robert Wegner

Cykl niezwykle uzależniający, za mną trzy części i nie potrafię wybrać ulubionego, każdy zachwyca rozmachem stworzonego świata, scenami walk, charakterystycznymi postaciami. Robert Wegner "Opowieściami z meekhańskiego pogranicza" wyniósł polską fantastykę na światowy poziom.

Recenzja pierwszego tomu do przeczytania tu, drugiego tutaj

 Polska odwraca oczy. Justyna Kopińska

Dramaty Polaków w Polsce XXI wieku i choć trudno uwierzyć,  te historie wydarzyły się naprawdę.  Zbiór reportaży, który krzyczy abyśmy otworzyli oczy na otaczające nas zewsząd absurdy i patologie. Historie, które zmuszają do zadania sobie pytania, dlaczego pozwalamy, by ludzkie tragedie w ogóle miały miejsce. 

Recenzję możecie przeczytać tutaj

 

Księga szeptów. Varujan Voganian

Powieść ważna, nie tylko dla Ormian. Autor udowadnia, że nic nie jest w stanie zniszczyć kultury i pamięci o Ormianach, potrzebny był tylko obraz, którym jest jego "Księga szeptów". To w niej zawarta jest pamięć o wydarzeniach, ludziach. Szept bolesny i piękny, szept dzięki któremu nie zapomnimy.

Recenzja tutaj 

Uprawa roślin południowych metodą Miczurina. Weronika Murek

Eksperyment literacki, w którym autorka zabiera czytelnika do świata znajdującego się na granicy snu i jawy, życia i śmierci. Świata, gdzie rządzi jej nieokiełznana niczym wyobraźnia, oraz nieskrępowana swoboda literacka. Gęste, treściwe, każde słowo na swoim miejscu, genialne puenty. Połączenie realizmu z surrealizmem, kontrastowanie rzeczy zwyczajnych z nadzwyczajnymi i fantastycznymi. Cudowne połączenie teatralności i poetyckości.

Recenzja tutaj 

 

Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości. Swietłana Aleksijewicz

Krzyk świadków czarnobylskiej tragedii, która trwa dla nich po dziś dzień. Historie, które bolą, nie da się przejść obok nich obojętnie, ciężko nie uronić łzy, gdy "mąż staje się obiektem radioaktywnym o wysokiej gęstości". Nie można wzruszyć ramionami wobec ogromu cierpienia, milczenia władz radzieckich i bezduszności wobec losu ich obywateli. Przejmująca.

Recenzja tutaj

 

Jeśli o tobie zapomnę, stanę się kimś innym, Ida Linde

Przepiękna, intymna opowieść o życiu i śmierci, o tym co nieuniknione , ale również o tym, że ważne jest tu i teraz.  Mamy za zadanie  przeżyć nasze życie jak najlepiej i najpełniej, by później móc pamiętać i najważniejsze, nie zapomnieć o tych, którzy byli nam  najbliżsi i których kochaliśmy.

Książka, która daje nadzieję, że pomimo ulotności  życia, wiele pięknych chwil wciąż jeszcze przed nami.
Recenzję możecie przeczytać  tutaj 




 
Inna dusza. Łukasz Orbitowski
Uważam, że cała seria Na F/Aktach zasługuje na wyróżnienie, ale to właśnie Łukasz Orbitowski "Inną duszą" zrobił na mnie największe wrażenie. Ta książka jest jak trudna do usunięcia drzazga, pozostaje w czytelniku na długo, jeśli nie na zawsze. Porywa, wciąga, ale i przytłacza szarością, brudem, okrucieństwem i złem, które czai się gdzieś blisko, być może w każdym z nas.
Cała recenzja znajduje się tutaj

 

Prawiek i inne czasy. Olga Tokarczuk

Szczególna, uniwersalna powieść  o ludzkim losie i  nieubłaganej sile czasu, z którym każdy z nas musi się zmierzyć, przeżywając swoje  życie jak najlepiej, tak by nadać mu sens. Refleksyjna opowieść o życiu, jego ulotności,  przemijaniu i śmierci.
Recenzja tutaj

 

Właśnie tak prezentuje się lista moich książkowych ulubieńców roku 2016.
A jakie książki skradły Wasze serca w tym kończącym się roku?