Szepty zmarłych, Simon Beckett- recenzja #242

Literacki Alfred Hitchcock, tak po lekturze "Chemii śmierci" określiłam Simona Becketta i każda kolejna jego powieść utwierdza mnie w tym przekonaniu. Beckett jak nikt inny każdą swoją książkę rozpoczyna od trzęsienia ziemi, by później stopniowo podkręcać napięcie, aż do wybuchowego finału. Nie inaczej jest w "Szeptach zmarłych" trzeciej części cyklu, którego głównym bohaterem jest antropolog sądowy dr David Hunter.
Thriller, który jest jak ładunek wybuchowy  z opóźnionym zapłonem.

David Hunter po niedawno przeżytej próbie zamachu na swoje życie,  opuszcza Londyn i udaje się do Tennessee, by tam z pomocą swojego dawnego mentora i przyjaciela Toma Liebermana odzyskać swoje dawne życie i pewność siebie, która pozwoli mu wrócić do pracy. Hunter powraca do miejsca w którym uczył się swojego zawodu, Ośrodka Badań Antropologicznych w Knoxville, potocznie zwanego Trupią Farmą.
Pewnego dnia Tom zostaje wezwany na miejsce zbrodni, prosi Davida o pomoc przy badaniu zwłok. Okazuje się, że to dopiero początek serii makabrycznych zabójstw, a morderca na swój celownik wybrał osoby związane z prowadzonym śledztwem.

Simon Beckett tym razem przenosi akcję  z deszczowej i wietrznej Anglii do słonecznej i parnej Ameryki. Powieść jednak wciąż posiada swój specyficzny, ciężki klimat, przesiąknięty aurą śmierci i odorem rozkładających się ciał. Naturalistyczne opisy dotyczące autopsji, przebiegu rozkładu zwłok są bardzo naturalistyczne i niezwykle sugestywne. Z racji zawodu głównego bohatera opisy badań sekcyjnych są niczym z podręczników naukowych., Z jednej strony dostarczają czytelnikowi podstawowych informacji z zakresu biochemii, ale przy okazji obdzierają opisywane ciała z człowieczeństwa, uświadamiając brutalnie, że po śmierci wszyscy stajemy się tylko zepsutym mięsem i ucztą dla wszelkiej maści robactwa. Alchemia śmierci, makabryczna, ale prawdziwa.

Potworność "Szeptów zmarłych" ma swoje źródło nie tylko w naukowym i chłodnym podejściu do śmierci i ludzkiego ciała. Prawdziwym koszmarem jest motywacja psychopatycznego mordercy, który zabija, jego chora fascynacja śmiercią i samym aktem umierania.
Autor daje nam możliwość wniknięcia w myśli mordercy wplatając w fabułę to, co dzieje się w głowie szaleńca. Przebywanie w umyśle psychopaty opowiadającego o swojej pierwszej ofierze i fascynacji, której nie jestem w stanie pojąć, sprawiał, że czułam się bardzo nieswojo.  Oddanie głosy czarnemu bohaterowi pozwoliło również pisarzowi na zbudowanie ciekawego i głębokiego  profilu psychologicznego, a u czytelnika wzrost poziomu adrenaliny i napięcia towarzyszącego lekturze, które i tak w niektórych momentach sięga zenitu.

"Szepty zmarłych" jest utrzymanym  w detektywistycznej konwencji thrillerem, który od początku do końca trzyma czytelnika w ogromnym napięciu. To, co odróżnia tę powieść od poprzednich części cyklu, poza miejscem akcji, to fakt, że pisarz większy nacisk położył na aspekt psychologiczny powieści. Widać to nie tylko na przykładzie wspomnianego wcześniej psychopatycznego mordercy, ale i głównego bohatera. David Hunter musi zmierzyć się z własnymi demonami i  na nowo nauczyć się "rozmawiać ze zmarłymi".

"Szepty zmarłych" Simona Becketta to jedna z tych książek, które  mrożą krew w żyłach, ściskają za gardło, trzymają w napięciu, ale nie sposób jej odłożyć. Wciąga czytelnika, zaskakuje nagłymi zwrotami akcji, jednocześnie przytłaczając swoim mrocznym, pełnym śmierci klimatem.
Kolejna, wspaniała powieść Simona Becketta, gratka dla fanów sensacji i zagadek kryminalnych, których nie przeraża "alchemia śmierci".

Szepty zmarłych, Simon Beckett, Wydawnictwo Czarna Owca, 2016, ss. 360

Za możliwość spotkania z Davidem Hunterem dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca