Słowa światłości, Brandon Sanderson- recenzja #108

"Droga Królów" Brandona Sandersona całkowicie zmieniła moje spojrzenie na gatunek fantasy.  Nie wiem jak zrobił to Sanderson, bo nie  oczekiwałam, że "Słowa światłości" dorównają poprzedniej części, a ona jest znacznie lepsza. Oszałamiająca i pełna akcji epicka fantastyka. Sanderson to geniusz, a jego powieść to arcydzieło.

Podoba mi się opis fabuły zaproponowanej przez wydawcę, bo nie zdradza za wiele, a jedynie rozbudza apetyt, więc go przytoczę w całości "Wiatrowy zagubił się w strzaskanej krainie i balansuje na granicy między zemstą a honorem. Tkaczka Światła, którą powoli pochłania przeszłość, poszukuje kłamstwa, którym musi się stać. Kowal Więzi, zrodzony z krwi i śmierci, teraz próbuje odbudować to, co zostało zniszczone. Badaczka, od której zależą losy dwóch ludów, zostaje zmuszona do dokonania wyboru między powolną śmiercią a straszliwą zdradą wszystkiego, w co wierzy. Najwyższy czas, by się przebudzili, nadchodzi bowiem Wieczna Burza. I przybył Skrytobójca."

W "Słowach światłości" poznajemy dalsze losy bohaterów poznanych już w pierwszym tomie cyklu Archiwum Burzowego Światła", w tej części autor skupił się przede wszystkim na postaci Shallan  Davar. I jak w poprzedniej części momentami uważałam ją za osobę dziecinną, niepoważną, a czasem wręcz nudną, tak po zakończeniu "Słów Światłości" mój podziw i szacunek do jej osoby znacząco wzrósł i zaraz po Kaladinie jest zdecydowanie moją ulubienicą. Sanderson po mistrzowsku przeplata teraźniejszość z jej przeszłością, pokazując tym samym jej  dawne lęki, ból który musi przezwyciężyć i ciemność którą musi pokonać. Jej historia jest napisana bardzo przekonywująco, sposób w jaki Shallan radzi sobie ze swoimi wewnętrznymi demonami jest również wiarygodny. Droga do odkupienia Shallan jest długa, a dzięki ludziom których spotyka na swej drodze i trudnościom jakie musi przezwyciężyć, podobnie jak Kaladin, zmienia się w prawdziwego bohatera, i  nie  jest jedynie postacią obdarzoną wielką mocą.
Sanderson nie zaniedbuje pozostałych bohaterów. Dalinar, Kaladin, Adolin, przed każdą z postaci autor postawił jakieś zadanie. Jesteśmy świadkami ich dylematów, decyzji jakie muszą podjąć i obserwujemy jak dążą do celów, które sobie obrali. To co najbardziej podoba mi się u Sandersona, że jego bohaterowie nie są czarno-biali, to prawdziwi ludzie, w których drzemią zalążki zarówno dobra i zła i zmuszeni są wybrać drogę, którą pragną podążać.

W tej części autor ujawnia jeszcze więcej informacji dotyczących wykreowanego przez siebie świata. "Droga Królów" w porównaniu z tą powieścią była tylko przystawką, która rozbudziła kubki smakowe czytelnika. To właśnie tutaj pojawiają się odpowiedzi, oczywiście nie wszystkie, ale powoli wszystko nabiera odpowiedniego kształtu i sensu. Sanderson serwuje mnóstwo informacji, ale nie spowalnia przez to akcji. Nie przerywa fabuły na kilka stron wyjaśniając tajemnic swojego uniwersum, zgrabnie wplata natomiast te informacje w dialogi między bohaterami, pozwalając tym samym akcji toczyć się dalej. Dzięki temu czytelnik zanurza się w przepastny świat Rosharu, wypełnionego mnóstwem przeróżnych frakcji, tajnych stowarzyszeń, w którym ludzie powoli zaczynają rozwijać różne, a jednak połączone ze sobą zdolności magiczne.

"Słowa światłości" do swoisty list miłosny jaki autor napisał dla gatunku jaki prezentuje. Powieść o niezwykłych rozmiarach ( nie mam tu na myśli objętości), wiarygodnych i głębokich postaciach, wykreowanym świecie, spektakularnych scenach walki. To jedna z najlepszych powieści jakie czytałam, a zdecydowanie najlepsza w kategorii epicka fantasy. 

Genialna powieść, prawdziwa arcyburza, która pochłania bez reszty od pierwszej do ostatniej strony

Słowa światłości, Brandon Sanderson, Wydawnictwo Mag, 2014, ss.960

* książka została przeczytana w ramach wyzwania "Czytam Fantastykę IV" *