Kompozycyjnie "Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód- Zachód" przypominają poprzednią część i tutaj również otrzymujemy zbiór ośmiu opowiadań toczących się na meekhańskich ziemiach, jednak tym razem poznajemy inne krańce meekhańskiego uniwersum. Wschód oraz Zachód.
Wschód jest "dziki, nieokrzesany i barbarzyński", to kraina równin i stepów, otwartej granicy z Meekhanem, zamieszkanej przez ludność napływową, tworząc prawdziwy tygiel kulturalny. Porządku na stepach oraz ochronę przed zagrażającymi Se-kohlandczyami pilnuje czaardan Pierwszej Armii Konnej generała Genno Laskolnyka. Główną bohaterką tej części jest członkini jego oddziału Kailean-an-Alewan, która dzięki swojej mocy potrafi pętać dusze.
Zachód wita nas niezależnym od Meekhanu portowym miastem Ponkee-Laa, gdzie możemy śledzić dworskie spiski i rozgrywki toczące się między złodziejskimi gildiami. Jednym z członków złodziejskiej Ligi Czapki jest młody i honorowy złodziej i oszust Altsin Awendeh.
Ciężko jest mi wskazać jedno ulubione opowiadanie ze zbioru. Każde nich jest rewelacyjne i każde z nich się wręcz pochłania. Bliższe jednak były mi historie Wschodu, rozległe stepy, tętent końskich kopyt, czaardany i tajemnicza zakazana magia.
Ciężko jest mi wskazać jedno ulubione opowiadanie ze zbioru. Każde nich jest rewelacyjne i każde z nich się wręcz pochłania. Bliższe jednak były mi historie Wschodu, rozległe stepy, tętent końskich kopyt, czaardany i tajemnicza zakazana magia.
Dwa odmienne krańce Imperium, dwie scenerie, dwa różne koloryty i różne klimaty. Konne potyczki, braterstwo i walka ramię w ramię, oraz miejskie spiski i złodziejskie intrygi. Robert M. Wegner po raz drugi zachwycił mnie kreacją przedstawionego świata. Każde z opowiadań to kolejne puzzle to budowanego przez autora z niezwykłą pieczołowitością obrazu uniwersum jakim jest Meekhan. Świata, który posiada własną historię, mitologię, bogów, magię, bogatą kulturę, politykę i geografię i który zachwyca swoim rozmachem i spójnością.
Moje oczarowanie wzbudzała nie tylko łatwość z jaką autor zbudował swój bogaty i różnorodny świat, ale również jego styl. Z jednej strony czytając opowiadania Wegnera odnosi się wrażenie prostoty, która bardziej wynika z naturalności i lekkości z jaką autor tworzy swoje historie. Z drugiej strony autor tak pięknie pisze o honorze, braterskiej walce, przyjaźni, wierności. Prostota i epickość to dwie najważniejsze cechy "Opowieści z meekhańskiego pogranicza"
Robert M. Wegner zafascynował mnie rozmachem meekhańskim uniwersum, surowym, bardzo realnym, zbudowanym z wielką pieczołowitością, tworzącym różnobarwną, nie tylko geograficznie i kulturowo mozaikę. Pełne emocji bitwy i potyczki, postacie z krwi i kości, magia. "Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód - Zachód" to porządny kawał soczystego fantasy. Znakomity zbiór.
Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód - Zachód, Robert M. Wegner, Wydawnictwo Powergraph, 2012, ss. 688
Moje oczarowanie wzbudzała nie tylko łatwość z jaką autor zbudował swój bogaty i różnorodny świat, ale również jego styl. Z jednej strony czytając opowiadania Wegnera odnosi się wrażenie prostoty, która bardziej wynika z naturalności i lekkości z jaką autor tworzy swoje historie. Z drugiej strony autor tak pięknie pisze o honorze, braterskiej walce, przyjaźni, wierności. Prostota i epickość to dwie najważniejsze cechy "Opowieści z meekhańskiego pogranicza"
Robert M. Wegner zafascynował mnie rozmachem meekhańskim uniwersum, surowym, bardzo realnym, zbudowanym z wielką pieczołowitością, tworzącym różnobarwną, nie tylko geograficznie i kulturowo mozaikę. Pełne emocji bitwy i potyczki, postacie z krwi i kości, magia. "Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód - Zachód" to porządny kawał soczystego fantasy. Znakomity zbiór.
Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód - Zachód, Robert M. Wegner, Wydawnictwo Powergraph, 2012, ss. 688
No to chyba jesteś już prawie fanką. :P Wegner jest dla mnie mistrzem polskiej fantasy. Jest po prostu rewelacyjny. Które części Ci się podobały najbardziej? Mi Północ-Wschód. I generalnie jest tak, że albo ludzie wolą to albo Południe-Zachód, bo jak zauważysz są pewne podobieństwa. :)
OdpowiedzUsuńJak przeczytam "Niebo ze stali" to myślę, że będę mogła mianować się fanką. Faktycznie widać podobieństwa, ale każda i tak ma swój niepowtarzalny charakter. Moje ulubione to Północ- Wschód.
UsuńNo to po "Niebie" fanką zapewne zostaniesz, bo tam masz bohaterów z Północy i Wschodu właśnie. :) W drugiej powieści zapewne będą z Południa i Zachodu.
UsuńJuż udało mi wypożyczyć, więc niedługo zabiorę się za lekturę. I czuję, że znów będę ochy i achy, więc szanse na wstąpienie do fanclubu Wegnera są spore.
UsuńWiększy rozmach jest, bo tam już nie masz dzielonych historii. Są co prawda 2 wątki, ale one się tam przeplatają tworząc całość. Ogólnie Wegner ma plany na 10 tomów, ale coś mi się widzi, że to może być autor jak Steven Erikson, gdzie w jednym świecie będzie siedział znacznie dłużej, co - przypuszczając, że poziom będzie podobny, czyli wysoki - mi może bardzo pasować. :)
UsuńDużo dobrego słyszałam o tym autorze i zbieram się powoli, żeby przeczytać.
OdpowiedzUsuńI to wszystko dobre co piszą to prawda. Zachęcam, warto.
UsuńBędę czytać :) Ale najpierw jeszcze Bohatera wieków przeczytam i chciałabym Morze Drzazg skończyć.
OdpowiedzUsuńKończ Sandersona i zabieraj za Wegnera, czyta się wybornie.
Usuń