Chór zapomnianych głosów, Remigiusz Mróz - recenzja #113

Jestem człowiekiem małej wiary. Nie do końca wierzyłam że autor, który pisze świetne kryminały, thrillery prawnicze może napisać dobrą powieść science- fiction. A tu proszę,  Remigiusz Mróz udowodnił swoją powieścią "Chór zapomnianych głosów" że potrafi się odnaleźć chyba w każdym gatunku.

Accipiter to okręt badawczy przemierza kosmos, a jego załoga pogrążona jest w kriostazie. Hakon Lindberg, pełniący funkcję astrochemika, budzi się  zbyt wcześnie z kriostazy i jest świadkiem jak giną ostatni członkowie załogi statku. Oprócz niego przeżywa tylko jedna osoba, nawigator  Dija Udin Alhassan. Czy to właśnie on jest odpowiedzialny za rzeź, jaka miała miejsce na statku i fiasko misji? Czy na statku znajduje się ktoś jeszcze? Ocalonym udaje się wysłać sygnał SOS, a najbliższy Accapitera statek znajduje się jedynie w odległości pięćdziesięciu lat kriostatycznego snu.

"Chór zapominanych głosów" to  zgrabne połączenie space opery, horroru, powieści sensacyjnej, po trosze nawet kryminału. Całkiem udana mieszanka w bardzo zmrożonym stylu.

Powieść zaczyna się od mocnego uderzenia i taka już pozostaje do samego końca. Nie wiem jak pisarz to robi, bo powieść to typowy page- turner, czytasz i nie możesz przestać. Akcji jest sporo, nie ma czasu na nudę, pełno jest w niej tajemnic i zagadek. Mróz w powieści postawił przede wszystkim na akcję, ale nie zabrakło miejsca na małą garść filozoficznych rozważań dotyczących miejsca człowieka we wszechświecie.

Pierwsze skrzypce w powieści gra dwóch bohaterów Hakon Lindberg oraz Dija Udin Alhassan. Ta dwójka najbardziej wyróżnia się spośród wszystkich postaci, i to również im pisarz poświęcił najwięcej miejsca w książce. W pamięć zapadają przez wszystkim dzięki rozmowom, a raczej słownym przepychankom jakie między sobą toczą, więc humoru również nie brakuje. Raziły mnie jedynie liczne wulgaryzmy jakie się pojawiały.

Książka bez wad? Prawie. Autor miał mnóstwo pomysłów, bo mamy tu i podróże międzygalaktyczne, podróże w czasie i przestrzeni, obce cywilizacje, to tematy na kilka książek. Zabrakło mi może rozwinięcia niektórych wątków i odpowiedzi na kilka pytań, więc pozostałam z lekkim uczuciem niedosytu, ale patrząc na całość uważam, że "Chór zapomnianych głosów" jest bardzo dobrą powieścią.

Będę się powtarzać do znudzenia, że Remigiusz Mróz ma talent niezwykły i takiego drugiego w naszym kraju to pewnie ze świecą szukać, a ta książka tylko potwierdza ten fakt. "Chór zapomnianych głosów" będzie dobrą pozycją dla wszystkich tych którzy z gatunkiem science-fiction nie są w dobrej komitywie, a chcieliby rozpocząć przygodę, albo stawiają pierwsze kroki w tym gatunku. Dużo akcji, napisana w bardzo lekkim stylu, który jest wizytówką autora. Dla wyjadaczy science- fiction myślę że to będzie również całkiem przyjemna wycieczka w obce galaktyki.
 

Chór zapomnianych głosów, Remigiusz Mróz, Wydawnictwo Genius Creation, 2014, ss.410

* książka została przeczytana w ramach wyzwania "Czytam Fantastykę IV" *