Trzydziesta pierwsza, Katarzyna Puzyńska- recenzja #107

Lipowo mnie wciągnęło, chyba na dobre. I dobrze mi z tym. Dzięki trzeciemu już tomowi z tego cyklu "Trzydziesta pierwsza" Katarzyny Puzyńskiej miałam okazję spotkać starych znajomych, poznać nowych, odkryć kolejne tajemnice mieszkańców. Zdawało by się, że autorka mnie już niczym nie zaskoczy, dostanę powieść w znanym mi już schemacie, ale pomyliłam się. Bardzo emocjonalna  była ta powieść, przynajmniej dla mnie.

W Lipowie powoli zbliżają się święta Bożego Narodzenia, jednak świąteczny nastrój mieszkańców Lipowa zostaje zburzony przez Tytusa Weissa, który opuszcza więzienie, po odbyciu piętnastoletniego wyroku za podłożenie ognia, gdzie zginęło cztery osoby. Jakby kłopotów było mało, we wsi zjawia się szwedzkie rodzeństwo, które grozi bratu Tytusa, Filipowi. Równolegle w Lipowie zjawia się  naukowiec, badający Cichy Lasek, miejsce gdzie w latach sześćdziesiątych członkowie sekty popełnili zbiorowe samobójstwo. Daniel Podgórski z kolegami próbuje zapanować nad sytuacją, jednak niespodziewanie na dzień przed Wigilią wybucha pożar, w którym ginie Filip Weiss, a podejrzenia padają na jego brata.

Znowu udało się Katarzynie Puzyńskiej mnie zaskoczyć. Oczywiście pozytywnie. Ta powieść była inna. Pełna emocji, złych emocji. Przepełniona złością, żalem, urazą. Takie uczucia wśród mieszkańców wywoła Tytus Weiss, który opuścił więzienie, w którym zginęli ojcowie Daniela Zagórskiego i Pawła Kamińskiego. Praktycznie żaden z mieszkańców nie kryje się z niechęcią, wręcz z nienawiścią do byłego skazańca, który można by rzec, że już odpokutował swoją winę. Jednak nie dla mieszkańców, którzy nie wybaczyli mu popełnionej przed laty zbrodni.

Autorka świetnie wykorzystała tutaj swoje wykształcenie psychologicznie,  bardzo dobrze oddając emocje jakie towarzyszą bohaterom.

W tej części brakuje komisarz Kopp, ale powieść nie straciła przez to nic. Do zespołu w komisariacie w Lipowie dołączył nowy nabytek w osobie Emilii Strzałkowskiej. Kolejny bohater to kolejne tajemnice i sekrety. Tylko jedna postać wzbudza moją niechęć. Paweł Kamiński. Czy w naszej policji naprawdę pracują tacy ludzie? Cham to mało powiedziane, po cichu liczyłam, że autorka go gdzieś po drodze uśmierci, tudzież uwikła w jakieś przestępstwo, tak by zniknął na zawsze.

"Trzydziesta pierwsza" została w zasadzie zdominowana przez wątek obyczajowy. Wątek kryminalny owszem pojawia się, ale w dalszej części powieści i pozostaje bardziej tłem dla  części obyczajowej. Nie mniej sama intryga, została świetnie skonstruowana i nigdy nie domyśliłabym się takiego rozwiązania, jakie zaserwowała pisarka.

Mam tylko jedno pytanie, skąd Pani Maria wzięła w styczniu rabarbar by upiec ciasto? Mrożony?

Trzydziesta pierwsza różni się od dwóch poprzednich tomów, ale  jest równie dobra jak poprzednie części cyklu. Cieszę się że cykl o Lipowie ewoluuje i się zmienia, ciekawa jestem jak potoczą się losy ekipy z komisariatu w Lipowie. Bardzo dobrze napisany kryminał psychologiczny.

Oczywiście polecam.

Trzydziesta pierwsza, Katarzyna Puzyńska, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2015, ss.560