Bardzo długo było mi nie po drodze z tą książką, a przecież Buszujący w zbożu Salinger'a to klasyka gatunku i swego rodzaju legenda.
Głównym bohaterem i jednocześnie narratorem jest siedemnastoletni Holden Caulfield, który ucieka ze szkoły i przez trzy dni wędruje po Nowym Jorku. Książka to jego opowieść i subiektywna ocena ludzi i świata z którym się styka.
 |
| źródło: galleryhip.com |
Nie ukrywam, że dawno żaden z bohaterów literackich tak mnie nie irytował. Egoistyczny, zbuntowany przeciw wszystkim i wszystkiemu samotnik i notoryczny kłamca. I wcale nie dziwiło mnie że jest samotny i odrzucony. Jednocześnie bardzo inteligentny (chociaż leniwy) wnikliwy obserwator otaczającego go świata.
Moja początkowa antypatia dla głównego bohatera z czasem uległa zmianie. I trochę było mi go żal. Z jednej strony to idealista, typowy zbuntowany nastolatek szukający swojej drogi w życiu i nie zgadzający się z okrutnym światem dorosłych. W czasie swojej wędrówki przeżywa sytuacje, które jeszcze bardziej pogłębiają jego rozczarowanie i frustracje.
Książka to brutalne zderzenie świata dzieci ze światem dorosłych. Niewinność świata dzieci i panujące w tym świecie zasady i postawy zostają w świecie dorosłych w brutalny sposób zweryfikowane.
Smutne jest to że droga jaką przebył bohater nic nie przyniosła. Holden nie wyciągnął żadnej lekcji ze swojej wędrówki. Wraca do punktu wyjścia, nie wie co dalej robić i kim będzie.
W gruncie rzeczy w każdym z nas jest trochę Holdena- buntownika, nie zgadzamy się na zastane zasady i postawy, nie chcemy tracić swojego ja, swojej indywidualności, po to by za chwilę je przyjąć by przystosować się do reszty.
Książka nie każdemu się będzie podobać, nie mniej wywołuje emocje: pozytywne bądź negatywne, i o to właśnie chodzi.
Buszujący w zbożu, Jerome David Salinger, Wydawnictwo Albatros,2013, ss. 304
moja subiektywna ocena: 6/6
Świetnie napisane. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń