Diabli nadali, Olga Rudnicka - recenzja #121

O tym że Olga Rudnik zabija w swoich powieściach bohaterów, a czytelników śmiechem, miałam okazję przekonać się w czasie lektury "Zacisza 13", które wcale takim spokojnym zaciszem nie było. Po "Diabli nadali" spodziewałam się więc prawie wszystkiego, z przewagą uśmiechu oczywiście i dużej dawki pozytywnej energii.

Dla jednych obiekt pożądania, dla drugich obiekt nienawiści, oczko w głowie prezesa, bądź co bądź martwy Dagmar Różyk, pieszczotliwie nazywany przez swoich podwładnych Diabłem zostaje znaleziony martwy w swoim gabinecie. Motywów zabójstwa znalazłoby się wiele, podejrzanych, którzy z przyjemnością pozbawiliby szanownego diabła życia też nie brakuje. Jedną z podejrzanych jest Monika, sekretarka Różyka i jego najbliższa współpracownica, znająca tajemnice swojego szefa. Kto stoi za zbrodnią dokonaną na Diable? Wszelkie znaki na niebie i ziemi  wskazują, że winną jest Magdalena Wikcińska, zastępca Różyka, nazywaną przez kolegów Zdzirą. Jedyny problem polega na tym, że Magdalena W. przepadła jak kamień w wodę i diabli wiedzą gdzie jest.

"Diabli nadali" to komedia kryminalna, które skutecznie potrafi wprowadzić w dobry nastrój i poprawić humor. Z jednej strony to pełen napięcia i zwrotów akcji kryminał z ciekawie poprowadzoną intrygą,  z drugiej czarna komedia pomyłek. A humoru pełnego sarkazmu, głównie tego sytuacyjnego znajdziemy sporo. Dowcipne dialogi, potyczki słowne, wpadki, przypadki i wypadki bohaterów potrafią doprowadzić czytelnika do łez, ale ze śmiechu.

Autorce fantastycznie udało się oddać korporacyjny pracowniczy światek. Bohaterowie są odpowiednio podkolorowani, więcej niż ciut przerysowani, ale dzięki temu wyraziści i świetnie obrazują wzajemne firmowe zależności, relacje, układy i układziki. Mamy podręcznikowo stereotypową sekretarkę, jej szefa żigolaka, uwodzącego każdego "kotka", który wpadnie mu w oko. Donosiciel kablujący wszystko swojej szefowej, największej w fabryce zołzie, która z kolei wszystkie swoje prywatne żale i niepowodzenia odreagowuje na Bogu ducha winnych podwładnych. Nie wolno zapomnieć o zawsze obecnym lizusie, tutaj trafnie nazwanym dupowłazem oraz psiapsiółką z którą w przerwie na kawę można ponarzekać na szefową zołzę i innych korpoludków. 

Olga Rudnicka zasłużenie nazywana jest następczynią Joanny Chmielewskiej, lektura jej powieści to doskonała rozrywka pełna szerokiego uśmiechu. "Diabli nadali" to kryminał lżejszego kalibru, gdzie zamiast makabrycznych scen i seryjnych morderców, Rudnicka zabija przede wszystkim pozytywną energią i śmiechem...swoich czytelników.

Diabli nadali, Olga Rudnicka, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2015, ss.448