Bliżej Słońca, Richard Paul Evans -recenzja #118

Gdyby nie siła przekonywania DeVi102, pewnie nigdy nie sięgnęłabym po powieści Richarda Paula Evansa. "Bliżej Słońca"  przeczytałam bardziej z czystej babskiej ciekawości, chcąc się dowiedzieć co takiego  magicznego jest w powieściach Evansa, że ma taką moc przyciągania. Moja ciekawość została zaspokojona a w gratisie otrzymałam całkowite odprężenie, gorące słońce i zieloną dżunglę Peru.

Paul Cook jest młodym i zdolnym lekarzem. Na jednym z jego dyżurów umiera dwójka jego pacjentów, mężczyzna wyjeżdża do Ameryki Południowej, gdzie prowadzi ośrodek dla porzuconych dzieci "Słonecznik".

Christine, żyje w swoim pedantycznym idealnym świecie, zajęta przygotowaniami do swojego wesela. Na tydzień przed planowaną uroczystością jej narzeczony odwołuje ślub i cały świat dziewczyny lega w gruzach. Za namową swojej najlepszej przyjaciółki Jessiki, Christine decyduje się na misję humanitarną Puma-Condor-Expeditions do Peru gdzie ma pracować jako wolontariuszka w sierocińcu dla dzieci "Słonecznik". Tam właśnie przecinają się ścieżki Paula i Christine i to spotkanie odmienia życie tej dwójki zagubionych bohaterów.

Nie spodziewałam się po "Bliżej Słońca" fajerwerków, oczekiwałam lekkiej i przyjemnej lektury i po tym względem powieść spełniła moje niezbyt wygórowane oczekiwania. Do fan klubu twórczości pisarza raczej nie trafię, jednak książka podobała mi się i nie żałuję spędzonego z nią czasu.

Autorowi niespodziewanie udało się mnie zaskoczyć, bo mimo że historia Paula i Christine jest trochę przewidywalna, nie mogę powiedzieć żeby była banalna.

"Bliżej Słońca" nie można wrzucić na półkę z tanimi romansami, czy babskimi czytadłami, choć sądząc po opisie fabuły do tych kategorii powinno się ją zaliczyć. Jak pisze sam autor to "opowieść przygodowa i zarazem miłosna, historia o poświęceniu i zaufaniu. Ale przede wszystkim jest to opowieść o nadziei."

Najlepszym lekarstwem na złamane serce jest oddać je innym, i to zdanie  świetnie sprawdziło się w przypadku głównych bohaterów powieści. Paul poświęcił swoją karierę w Stanach  dla dzieci, prowadząc sierociniec. Christine w czasie pobytu w Peru otwierają się oczy, gdy uświadamia sobie, że ona sama nie jest pępkiem świata i jej problemy nie są najważniejsze, w porównaniu z tym w jakich warunkach żyją dzieci w Peru. To właśnie tam udaje się jej inaczej spojrzeć na własne życie.

Autor przedstawia w powieści  sytuację peruwiańskich dzieci. Dorosłych, którzy wyrzucają na ulicę niechciane dzieci, z drugiej strony kradną małe dziewczynki by później sprzedawać je turystom. Nadużycia, kradzieże, handel żywym towarem, mimo tak beznadziejnej sytuacji tacy ludzie jak Paul nie poddają się i nie przestają walczyć o lepsze jutro dla dzieci.

Dużym plusem powieści są plastyczne i malownicze opisy Peru, odwiedzanych przez bohaterów Machu Picchu czy amazońskiej dżungli, które autor miał okazję osobiście zobaczyć i opisać w czasie swojej podróży po tym kraju,  dlatego ma się wrażenie jakby faktycznie się tam było. Generalnie trudno nie docenić stylu pisarza, lekkiego i sprawiającego, że powieść czyta się z przyjemnością i jednym tchem. Evansovi udało się napisać zwyczajną historię, momentami przewidywalną, ale przekazaną w taki sposób, że potrafi przemówić do czytelnika.

"Bliżej Słońca" to ciepła i wzruszająca opowieść, idealna gdy oczekujemy od lektury totalnego odprężenia, optymizmu i słońca, którego teraz jak na lekarstwo. Powieść pełna nadziei i wiary w dobro tkwiące w drugim człowieku oraz z humanitarnym przesłaniem.

„Wszyscy nosimy w głowie obraz tego, jak powinno wyglądać nasze życie, namalowany pędzlem naszych pragnień i celów. Tymczasem w ostatecznym rozrachunku okazuje się, że ono nigdy nie wygląda tak, jak sobie wyobrażaliśmy”.

Bliżej Słońca, Richard Paul Evans, Wydawnictwo Znak Literanova, 2012, ss. 320