Grupa trzydziestolatków, przyjaciół ze studiów, rokrocznie wyjeżdża razem ze swoimi rodzinami na wakacje. Tym razem wspólny urlop mają spędzić w położonym wśród jezior i lasów gospodarstwie agroturystycznym w miejscowości Żmijowisko. Ma być miło i wesoło. Jednak w czasie jednej z mocno zakrapianych imprez, ktoś prawie się topi, wywiązuje się kłótnia, w czasie której rozdrapane zostają stare rany. Następnego dnia znika piętnastoletnia Ada, córka jednej z par. Nie udaje jej się odnaleźć. Mija rok, ojciec Ady wraca do Żmijowiska, by spróbować jeszcze raz odnaleźć córkę. W Żmijowisku jednak nikt nie wita go z otwartymi ramionami, co nie ułatwia mu zadania.
Autor dzieli powieść na: teraz, pomiędzy i wtedy. Trzy różne plany czasowe, trzy różne ścieżki, biegnące obok siebie, powoli zbliżają się do siebie, odkrywają prawdę i mnożąc kolejne pytania i wątpliwości. Co się stało z Adą? Kto chciał zrobić jej krzywdę? Czy żyje? Pisarz podaje mylne tropy, kluczy, sugeruje różne rozwiązania, zwodzi na manowce. W końcu gdy ścieżki się przecinają, wywołują prawdziwą eksplozję.
"Żmijowisko" to thriller psychologiczny, który jest prawdziwym wulkanem emocji. Wojciech Chmielarz opowiada w nim o codziennych zwykłych troskach jak zbyt wczesna, niechciana ciąża, zaprzepaszczone marzenia, nie dająca satysfakcji praca, problem braku pieniędzy, utrata bliskiej osoby, żałoby i przeżywania jej na różne sposoby. Autor opowiada o ludziach, którzy nie potrafią cieszyć się z tego co mają, i co osiągnęli. Obserwują siebie nawzajem, porównują swoje kariery, samochody, partnerów, dzieci. Porównywanie zawsze wypada na ich niekorzyść, powoli i niezauważenie zatruwa ich od środka.
Wojciech Chmielarz stworzył mroczną powieść o ludziach którzy nie potrafią ze sobą rozmawiać, a zamiast tego duszą w sobie wszystkie negatywne emocje. Choć otoczeni przez bliskich, czują się samotni i niezrozumiani. W końcu na światło dzienne wychodzą stare rany, uczucia, które nie przeminęły, frustracje, zdrady, odrzucenie. Przeżycia, które mają siłę destrukcyjną, podstępnie, powoli sączą swój jad, zatruwają, doprowadzając do tragedii. "Żmijowisko" to nie tylko pasjonujący thriller, ale także opowieść o tym, jak straszne rzeczy potrafimy wyrządzić, aby chcąc zaspokoić nasze pragnienie bycia potrzebnym, akceptowanym i kochanym. Rozbijamy rodziny, rozpadają się nasze przyjaźnie, niszczymy życie, niestety nie tylko nasze.
Genialny powieść, emocjonalna petarda.
Informacje o książce:
Autor: Wojciech Chmielarz
Tytuł: Żmijowisko
Wydawnictwo: Marginesy
Miejsce i rok wydania: Warszawa, 2018
Liczba stron: 480
Za możliwość lektury dziękuję Wydawnictwu Marginesy
Książka jawi się, jako bardzo życiowa, a takie bardzo lubię. Wkrótce na pewno przeczytam. 😊
OdpowiedzUsuńDzięki za recenzję! Jeszcze niedawno rozpływałam się nad Cieniami a teraz kolejna bomba. Teraz już naprawdę nie mogę się doczekać, aż ją przeczytam. To niezwykłe, że w tak krótkim czasie autor wydał dwie tak świetne książki. Ciekawe czym jeszcze nas zaskoczy?
OdpowiedzUsuńA ja widzę opętanie Chmielarzem w sieci, któremu w ogóle nie ulegam. Ciężko mi się przekonać do nowych polskich autorów. Trzymam się Puzyńskiej, Miłoszewskiego, Mroza i Bondy i długo mnie nikt inny nie przekona.
OdpowiedzUsuńCzytałam wcześniej jeden z jego kryminałów i opowiadanie, które bardzo mi się podobały. W moim przypadku nie nazwałabym tego opętaniem, ale faktem jest, że bardzo dobrze pisze i "Żmijowisko" zasługuje za wszelkie ochy i achy (nawet mój wybredny i wymagający mąż pochwalił) Nie namawiam usilnie, ale uważam, że warto dać autorowi szansę.
UsuńTo w takim razie nad "Żmijowiskiem' się zastanowię. Ogólnie widzę, że oceny i opinie ma bardzo dobre.
UsuńOstatnio bardzo głośno i książkach tego autora. Zauważyłam, iż ta publikacja również ma dość mocną promocję, co podobno przekłada się na wysoką jakość jak wnioskuje po recenzjach. Oczywiście książkę mam w planach.
OdpowiedzUsuńPowiedzcie mi jak ten facet to robi? Dopiero co wydał książkę a teraz kolejna i obie genialne. Choć osobiście wolę kryminały od thrillerów psychologicznych i od dłuższego czasu po te drugie nie sięgam, to dla Chmielarza zrobiłem wyjątek. Z notki zapowiadała się tak przeciętnie. Byłem ciekaw, jak mu to wyjdzie no i wyszło i to jak! Jestem świeżo po lekturze i jeszcze długo będę pod wrażeniem. Mam nadzieję, że za trzy miesiące kolejna i znów wbije mnie w fotel:D
OdpowiedzUsuń