Miasto cudów, Eduardo Mendoza

Urzeka atmosferą, magicznymi zaułkami i architekturą Gaudiego. Historyczne siedlisko separatystów i anarchistów, stolica Katalonii. Barcelona, ojczyzna Eduardo Mendozy, który w swojej książce "Miasto cudów" przenosząc czytelników do Barcelony przełomu XIX i XX wieku, lat chwały i niepowodzeń, wędrując przez pałace i zakątki nędzy,  oddaje swojemu miastu hołd, stawiając mu ponadczasowy pomnik.

W czasie gdy Barcelona przygotowuje się do Światowych Targów, które mają odbyć się w 1888 roku, do miasta przybywa trzynastoletni  ubogi chłopak, Onufry Bouvila,. Przy sobie ma tylko tylko pieniędzy, żeby przeżyć tydzień, wielkie ambicje i marzenie, by być sławnym i bogatym. 

Roznosząc anarchistyczne ulotki, wciąga się w prowadzenie szemranych interesów. Zarobione niekoniecznie uczciwie pieniądze, inwestuje, mnoży, aż w końcu trafia pod skrzydła jednej z najpotężniejszych osób w Barcelonie. Szczęście początkującego czy może niebywały talent do interesów?  A może coś jeszcze? 

Król przyjmuje, Eduardo Mendoza

Na początek, krótka powtórka z lekcji fizyki. Pierwsza zasada dynamiki Newtona głosi, że jeżeli na ciało nie działa żadna zewnętrzna siła lub siły działające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym. To przypomnienie ważne jest by rozpocząć lekturę najnowszej powieści Eduardo Mendozy "Król przyjmuje",  pierwszą części trylogii "Zasady dynamiki", która definiuje świat w jakim żyjemy.

Przenosimy się do Barcelony w rok 1968, gdzie młody adept sztuki dziennikarskiej Rufo Batalla otrzymuje zlecenie sporządzenie relacji ze ślubu księcia Liwonii z miejscową arystokratką. Gdy redaktor dociera na miejsce nie tylko poznaje pannę młodą (być może nawet jest to zbyt bliska znajomość), sam książę powierza mu dziwną misję, po czym znika. Rufo zmienia pracę i zostaje redaktorem tabloidowego tygodnika, w którym wymyśla swoje wywiady, po jakimś czasie wyjeżdża, podróżując po świecie, dociera do Nowego Jorku, gdzie znowu spotyka tajemniczego liwońskiego księcia.